کلیه حقوق محفوظ است ، استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است
طراحی و تولید: "ایران سامانه"
افرادی که در این قبرستان به مرگ طبیعی مرده اند، شغل آنها مانند چوپان، کشاورز، نخ ریس، معلم و... روی سنگ قبرشان نقاشی شده است.
نکته قابل توجه این قبرستان این است که هرکسی وارد این قبرستان شود با لب خندان
بیرون می آید چرا که از نگاه مردم این منطقه، مرگ به بازی و شوخی گرفته
شده است و بر این باورند که هرکس زودتر بمیرد بازی را باخته و رازها و
خصوصیاتش به صورت طنز برمزارش نقش می بندد.
ایده قبرستان "آبی"
به سال 1935 بازمی گردد که در آنجا نجاری وظیفه ساخت صلیب های روی قبر را
داشت. او هنگام ساخت این صلیبها که جنس چوب آن از بلوط بود، با بهره گیری
از رسم سوگواری آن منطقه که بازماندگان متوفی بعد از 3روز سوگواری در
محلی دورهم جمع می شدند و خاطرات و نظرهایشان را راجع به متوفی می
گفتند، به دنبال سوژه برای نقاشی و شعر روی سنگ قبر او بوده و به صلیب
رنگ آبی می زد و اطراف آن را رو گل های رنگارنگ کشیده و در نهایت هم
شعری طنز اما تلخ می نوشت!